प्राचीन शिल्पकलेचा आनंद आपण नेहमी ऐतिहासिक स्थळे किंवा मंदिरांमधून घेतलेला आहे. आजकालची कला हि केवळ भावनिक आनंदासाठी मर्यादित राहिली नाही तर तिचा भौतिक सुखासाठी देखील उपयोग केला जात आहे जसे कि, रोजच्या दैनंदिनी वापरल्या जाणाऱ्या वस्तू, फर्निचर, वस्त्रनिर्मिती किंवा सर्वच ग्लॅमर ठिकाणी कलेचा वापर हा आवश्यक बनला आहे. म्हणजेच कलेचे आधुनिकीकरण हे लोकांची लाइफस्टाइल आणि उपलब्धतेवर काहीशी विसावलेली दिसते, प्राचीन शिल्पकला आज फारशी दिसत नाही. आपण आपली हि कला हरवली तर नाही ना… ? नाहीये, कारण आजही छत्तीसगढ मधील बस्तर भागात आदिवासींनी उदयास आणलेली आणि आजतागायत जोपासलेली बेलमेटल शिल्पकला मोठ्या प्रमाणात कार्यरत आहेत. येथील अनेक कारागिरांच्या कुटुंबाचा उदरनिर्वाह याच कलेवर आहे. या धातू शिल्पकलेमध्ये ई. स. २५०० पूर्वीच्या हडप्पा संस्कृतीची झलक दिसते. सिंधू संस्कृतीकालीन कलेमध्ये जसे हत्ती- घोडे, देवी देवतांचा चित्रांचा समावेश दिसतो त्याचप्रमाणे बेलमेटल शिल्पकलेमध्ये देखील यांची झलक पाहावयास मिळते. शोभेच्या वस्तू, देवघरातील मूर्ती आणि पूजापाठ सामग्री व्यतिरिक्त घरगुती वापराच्या वस्तूदेखील या कलेद्वारे सजविल्या आहेत.

येथील कारागीर आणि वृद्ध लोक सांगतात कि येथील दंडकारण्य आदिवासी भागातील  लोकांचा संबंध हडप्पा संस्कृतीशी होता. येथील कारागीर आजही धातू शिल्प बनविताना मधाच्या पोळ्याचा वापर करतात आणि हि येथील परंपरागत प्राचीन कला आहे.  पदमश्री पुरस्कृत श्री स्व. जयदेव बघेल यांनी बनविलेली ‘कल्पवृक्ष’ शिल्प कलाकृती आजही मुंबईतील ताज हॉटेलमध्ये शोभिवंत आहे. बेलमेटल शिल्पकलेला ‘डोकरा आर्ट’ देखील संबोधिले जाते. या कलेला बघण्यासाठी देश – विदेशातून लोक बस्तरला खासकरून भेट देतात आणि जाताना एक मूर्ती आठवण म्हणून आवर्जून घेऊन जातात. बस्तर जिल्ह्यातील जवळपास दहा हजार कुटुंबे हि बेलमेटल कलेमध्ये पारंगत आणि अवलंबून आहेत. गढवा समाजातील लोक विशेषतः या कलेत पारंगत आहेत. वडिलोपार्जित हा त्यांचा व्यवसाय आहे आणि आज देखील हि कला त्यांनी अजरामर ठेवली आहे. त्यामुळे बस्तर येथील कोंडागाव भागाला शिल्पनगरी म्हणून देखील संबोधिले जाते. तसे बघायला गेले तर सुंदर आणि अमूल्य अशा कलाकृतीला दलालांकडून कारागिरांना फारशी किंमत मिळत नाही. त्यांचा फक्त उदरनिर्वाह या कलेमुळे होतो. जसे शहरातील कलाकार एका शिल्पकलेचे किंवा पेंटिंगचे लाखोंनी पैसे घेतात. परंतु येथील कारागिरांना एका शिल्पकृतीसाठी अनेक दिवस घालवावे लागतात आणि पैसे मात्र तुटपुंजेच मिळतात. परंतु तरीही येथील लोकांनी या पुरातन कलेला हृदयापासून जपलेले आहे.